Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu zaprasza wszystkich do przyjścia do naszego muzeum, w którym tegoroczna Nocy Muzeów odbywa się pod hasłem „Prawa człowieka”.
Całe przedsięwzięcie rozpocznie się od pokazu etiudy teatralnej, wykonanej przez uczestników projektu pn. Byśmy rozumieli i pamiętali, której animatorem jest pan Mirosław Bednarek – aktor Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu.
Następnie dzieci i młodzież zachęcamy do udziału w warsztacie historyczno-artystycznym. W pierwszej części zajęć oprowadzimy ich uczestników po wystawie plakatów pt. Twórczo dla praw człowieka, przygotowanej przez Międzynarodowy Dom Spotkań Młodzieży w Oświęcimiu. Podczas zwiedzania i warsztatu będą oni mogli zapoznać się z pracami artystów na ten temat oraz samodzielnie zmierzyć się z problemem za pośrednictwem różnych technik plastycznych. Najmłodszych czeka także wspólne układanie megapuzzli.
Dorosłym oferujemy wysłuchanie wykładu pt. Wojna depcze prawa człowieka, zwiedzenie wspomnianej wystawy czasowej oraz wystawy stałej pt. Miejsce Pamięci Narodowej w Łambinowicach – dziedzictwo regionalne, narodowe, europejskie lub obejrzenie jednego z proponowanych przez nas filmów dokumentalnych i fabularnych dotyczących praw człowieka. Projekcje odbywać się będą także podczas warsztatów dla najmłodszych, którymi zaopiekują się prowadzący. Wstęp bezpłatny.
Zapraszamy!
Program
18:00 – 20:30
- warsztat historyczno-plastyczny dla dzieci i młodzieży z niespodziankami – Beata Pizoń-Jeziorowska (Zespół Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego im. Jana Cybisa w Opolu), Magdalena Kruk-Kuchcińska (CMJW w Łambinowicach-Opolu)
- prezentacja etiudy teatralnej „Byśmy rozumieli i pamiętali” – animator projektu: Mirosław Bednarek
20:30 – 21:00, 22:00 – 22:30
- wykład „Wojna depcze prawa człowieka” – dr Piotr Stanek (Dział Naukowo-Badawczy, CMJW w Łambinowicach-Opolu)
18:00 – 24:00
- zwiedzanie wystawy czasowej pt. Twórczo dla praw człowieka oraz wystawy stałej pt. Miejsce Pamięci Narodowej w Łambinowicach – dziedzictwo regionalne, narodowe, europejskie
- projekcje filmów „Odkrywamy prawo humanitarne”, „Panorama 2004”, „Oczy wojny”, „Głosy niewinności”,
„Odkrywamy prawo humanitarne”
Dokument zrealizowany przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża pokazuje losy dzieci uwikłanych w konflikty zbrojne.
„Panorama 2004”
Film umożliwia spojrzenie na niezależne działania humanitarne podejmowane przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyż (MKCK) w oparciu o przepisy międzynarodowego prawa humanitarnego. Neutralne i bezstronne działania pomagają ograniczyć cierpienia i zapewniają niezbędną ochronę tym, którzy dostali się w tryby wojny.
„Oczy wojny”
Punktem wyjścia filmu są ryciny „Okropności wojny” Francisco Goi, uważanego za pierwszego korespondenta wojennego Hiszpanii. Bohaterami – pięciu korespondentów w akcji: David Beriain, Sergio Caro, Hernán Zin, Mikel Ayestaran i Gervasio Sánchez. Miejscem akcji – cztery skonfliktowane kraje: Afganistan, Demokratyczna Republika Konga, Irak i Bośnia. Film zakłada cztery cele: pokazać wojnę z linii frontu, nakreślić obraz ofiar i konsekwencji wojny, poznać jak pracuje międzynarodowa prasa, stworzyć raport na temat łamania praw człowiek i potępić ów niecny proceder. Film jest bezpośrednim apelem o obronę praw człowieka i raportem na temat ich łamania, na podstawie wydarzeń widzianych oczami korespondentów wojennych. Bohaterowie traktują profesjonalnie i arcypoważnie konflikty zbrojne, i ich konsekwencje, analizują i opisują beznadziejne ludzkie położenie podczas wojny.
Film pokazywany był podczas 28 Warsaw Film Festival w 2012 r.
Źródło: http://www.wff.pl
Serdeczne podziękowania dla pani Marii Esquevy i pana Roberta Lozano Bruny za bezpłatne udostępnienie filmu i praw do jego odtwarzania oraz dla organizatorów Warsaw Film Festiwal za udostępnienie polskiej listy dialogowej do filmu.
„Głosy niewinności”
Historia jedenastoletniego chłopca, Chavy ( Carlos Padilla), mieszkającego w małej wiosce, w ogarniętym wojną domową Salwadorze. Chava i jego koledzy nie mają beztroskiego dzieciństwa. Nie dość, że ich rodziny borykają się z brakiem środków do życia, to jeszcze co wieczór ściany ich tekturowych domów dziurawią kule. Chava, mimo młodego wieku, udowadnia, że jest prawdziwym mężczyzna. Gdy jego ojciec zostawia matkę (Leonor Varela) i wyjeżdża do Stanów unikając wcielenia do armii, Chava podejmuje pracę jako pomocnik kierowcy autobusu. Jego przyszłość jest jednak niepewna. Uzbrojeni po zęby żołnierze rządowej armii co jakiś czas odwiedzają szkolę Chavy i rekrutują jego dwunastoletnich kolegów. Ale Chava ma w sobie odwagę i spryt, jakiej nie powstydziłby się żaden dorosły. Słuchając rewolucyjnych pieśni na małym tranzystorowym radiu, wymyśla sposób, jak ustrzec siebie i innych chłopców przed poborem.
Źródło: http://www.helios.pl
„Wróg mojego wroga”
Bohaterem filmu Kevina Macdonalda jest Klaus Barbie, zwany „rzeźnikiem Lyonu”, w latach 1942 – 44 szef gestapo w tym mieście. Słynął z okrucieństwa – osobiście torturował więźniów, którzy mieli nieszczęście trafić do osławionego „Hotelu Terminus”. Jego nazwisko wiąże się także z nie do końca wyjaśnioną śmiercią przywódcy francuskiej Resistance – Jeana Moulina. „Kariera” Barbiego nie kończy się wraz z końcem wojny. Wręcz przeciwnie – zdaje się nabierać rozpędu… Najpierw do werbowania byłych kolegów, mieszkających w radzieckiej strefie okupacyjnej, zatrudnił go amerykański wywiad wojskowy CIC. Później, dzięki pomocy Watykanu, Barbie ucieka do Boliwii – gdzie rządząca junta przyjmuje go z otwartymi ramionami, jako uznanego specjalistę od „zwalczania partyzantki”. W filmie Macdonalda nie znajdziemy odpowiedzi na pytanie, dlaczego Barbie stał się „rzeźnikiem Lyonu”. Reżyser nie próbuje tworzyć psychologicznego portretu oprawcy. Z widowiskowo montowanych wywiadów i archiwaliów buduje za to przekonujący obraz zimnowojennego świata, którego nie znajdziemy w podręcznikach historii. Nikt nie ma tu czystych rąk, a wczorajszych zbrodniarzy poszukuje się tylko po to, by wykorzystać ich „szczególne umiejętności”.
Film prezentowany był podczas 12. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS.
Źródło: http://www.watchdocs.pl